ja m'n laatste blog ging over kamp en hoe weinig zin ik er in had. zo'n blog krijgt natuurlijk een vervolg en misschien is dat vervolg wel tegen je verwachting in. de dag dat we weg zouden gaan was aangebroken en toen ik op de fiets zat had ik nog steeds geen zin. de eerste dagen waren de 14 en 15 jarigen best wel van mekaar gescheiden en vormden er zich groepjes, maar naarmate het kamp vorderde gingen de 14 en 15 jarigen meer met elkaar om. eigenlijk was het kamp alles wat ik van te voren niet had verwacht. het was gezellig, de 14 jarigen waren leuke mensen en de spellen waren ook wel tof zo hadden we een dropping waarbij je eerst in een vrachtwagen moest, wat trouwens niet heel fijn zat. ook hadden we een avond ik hou van holland, wat voor een hoop humor zorgde. de films die we keken onder andere up waren een minder succes, maar de mensen die met je meekeken maakten een hoop goed. ook de bonte avond en de kampvuren waren heel gezellig. zonder dit kamp had ik nooit nieuwe mensen ontmoet als thimo, jamilla, bram, emma, hugo of myrthe. natuurlijk heb ik nog veel meer mensen ontmoet, maar om nou alle namen erin te zetten zal ik je niet aandoen. elk kamp heeft natuurlijk ook wat nadelen. zo werd ik bijvoorbeeld ziek, het ideale excuus om naar huis te mogen, maar ik vond t zo leuk dat ik bleef. er was hier en daar wat gezeur met mensen, maar ook dat mocht de pret niet drukken. dan was er de laatste nacht nog iemand die niet gewoon snurkte van snoorkguurgh,maar dat ging van SNOOORGHGUUURGH. misschien maakt ze een kans een prijs te winnen in een wedstrijd voor de hardste snurkers. dat ze zo snurkte was voor ons trouwens niet eens zo erg, want het zorgde eigenlijk voor een hoop hilariteit. toen we de laatste nacht hadden gehad en we met onze slaaphoofden aan het ontbijt verschenen kwam ineens het besef dat we bijna weer naar huis konden. aan de ene kant had ik er nogal veel zin in, maar aan de andere kant al die leuke mensen ging ik echt wel missen. toen alles geschrobd en gesopt was en de ouders ons kwamen halen had ik ineens weer veel minder zin om weg te gaan. de mensen die daar waren zal ik zeker gaan missen, maar niet voor lang, want ik denk dat er een hoop nieuwe vriendschappen tussen zitten.
wat ik je mee wil geven is dat je kansen moet aangrijpen. ookal heb je er weinig of geen zin in probeer het toch. als jij je opensteld voor leuke dingen dan pas kan het wat worden en bovenal als je de kans krijgt mee te kunnen op kamp pak die kans en geniet! ik weet namelijk zeker dat je dan geen spijt zult krijgen.
lots of love
Denise
